“ADAM’s Lession” - FromBrainwave2Blessing: เมื่อเสียงของศรัทธา เดินทางผ่านเทคโนโลยี และกลับมาสะท้อนจิตใจมนุษย์
ADAM’s Lession
ในโลกที่เต็มไปด้วยเสียงอื้ออึงของข้อมูล ความเร็วของอัลกอริธึม และภาพจำลองที่ถูกสร้างขึ้นจากรหัสไบนารี เราอาจถามตัวเองว่า “แล้วความศักดิ์สิทธิ์จะเหลือที่ว่างในโลกดิจิทัลนี้หรือไม่?”
นี่คือคำถามที่ค่อย ๆ ก่อตัวขึ้นในใจผมตลอดหลายปีของการทำงานระหว่างศาสตร์แห่งข้อมูล ศิลปะ และจิตวิญญาณ
จนกระทั่งมันกลายเป็นคำตอบในรูปของโครงการหนึ่งที่ชื่อว่า FromBrainwave2Blessing
โปรเจกต์ที่ไม่เพียงแต่พยายามแปลความศรัทธาให้กลายเป็นภาษาแห่งเทคโนโลยี แต่ยังขอให้เทคโนโลยีรับฟัง “เสียงหัวใจมนุษย์” อย่างแท้จริง
จุดเริ่มต้น: หลวงพ่อคูณ และคลื่นสมองของคนรุ่นใหม่
ผมเติบโตมาในจังหวัดนครราชสีมา เมืองที่ “หลวงพ่อคูณ ปริสุทโธ” ไม่ใช่แค่พระเกจิชื่อดัง แต่เป็นดั่งพ่อแห่งจิตวิญญาณของชาวโคราชหลายรุ่น ท่านไม่ใช่เพียงผู้แจกพระเครื่อง แต่คือผู้มอบคำสอนที่เข้าถึงได้ง่าย และพูดตรง ๆ กับประชาชน ท่านเป็นพระที่พูดภาษาเดียวกับชาวบ้าน
แม้เวลาจะผ่านไป แต่เมื่อผมหยิบคำพูดของท่านขึ้นมาอ่านในยุคที่โลกเต็มไปด้วยแฮชแท็ก AI และคลื่นสมอง ผมก็ยังรู้สึกว่าเสียงของหลวงพ่อคูณมีพลัง
แล้วจะทำอย่างไรให้พลังนี้ไม่ถูกลืม?
จะทำอย่างไรให้ศรัทธานี้ไม่หยุดอยู่แค่ในกรอบรูปหรือพระเครื่อง?
นั่นคือจุดที่เทคโนโลยีเข้ามาไม่ใช่ในฐานะเครื่องมือ แต่มาในฐานะ “สื่อกลางของจิตวิญญาณ”
ผมเริ่มพัฒนา AI Clone ของหลวงพ่อคูณ จากเสียงคำภาวนาเดิมของท่าน ข้อมูลเสียงที่เคยถูกบันทึกไว้ในงานเทศนา เสียงที่หลายคนเคยได้ยินผ่านลำโพงวัดกลางทุ่ง ผมนำมันมาแยกแยะคำ น้ำเสียง โทนความเมตตา และสไตล์การพูดที่ไม่เหมือนใคร เพื่อเทรน AI ให้สามารถ “สวดมนต์แบบหลวงพ่อคูณ” ได้อย่างเคารพ ไม่ใช่ล้อเลียน
แต่แค่นั้นยังไม่พอ
เมื่อคำภาวนาเชื่อมกับสมอง
เพื่อให้บทสวดกลายเป็นสิ่งที่ตอบสนองผู้ใช้แบบ real-time ผมผสาน AI นี้เข้ากับ อุปกรณ์ EEG (electroencephalography) ซึ่งเป็นเครื่องวัดคลื่นไฟฟ้าสมอง
ในระหว่างที่ผู้ใช้ฟังเสียงสวดของหลวงพ่อคูณผ่าน AI เราจะเก็บข้อมูลคลื่นสมองของพวกเขา ทั้งช่วงที่เกิดสมาธิ ความผ่อนคลาย ความสั่นไหวทางอารมณ์ แล้วนำข้อมูลเหล่านี้ไปแปลงเป็น สมการเชิงเรขาคณิต ผ่านโมเดลทางคณิตศาสตร์อย่าง Linear Regression, Signal Smoothing, และ Neural Pattern Recognition
ทุกจุดพีคในคลื่นสมอง กลายเป็นเส้น
ทุกจุดหยุดคิดของจิต กลายเป็นวง
และในที่สุด เรานำโครงสร้างเรขาคณิตนี้ไปสร้าง กำไลผ่าน 3D Printing ที่ไม่มีใครเหมือน
เพราะมันไม่ใช่แค่งานออกแบบ
แต่มันคือ “ประสบการณ์ภาวนา” ที่ถูกประมวลผล
และสร้างขึ้นจาก จิตของผู้ใช้เอง
เมื่อกำไลเป็นคำภาวนาแบบพกพา
กำไลวงนั้น ไม่ใช่แค่เครื่องประดับ แต่มันคือตัวแทนของช่วงเวลาที่เรานิ่ง
มันบันทึกจังหวะที่เราเงียบที่สุดในใจ
บันทึกความศรัทธา ความว่างเปล่า ความแน่วแน่ในระหว่างการภาวนา
และแปรออกมาเป็นรูปทรงทางเรขาคณิตที่สัมผัสได้
เรายังนำข้อมูลเหล่านี้ไปใช้สร้าง วอลเปเปอร์มือถือเฉพาะบุคคล ที่มีลวดลายจากคลื่นสมองของผู้ใช้ในช่วงที่กำลังฟังเสียงหลวงพ่อคูณ
เพื่อให้ทุกครั้งที่เปิดหน้าจอมือถือ มันไม่ใช่แค่ภาพสวย
แต่มันคือการ “จำได้” ว่าเราเคยนิ่ง เคยสงบ เคยรู้สึกเชื่อมั่นในบางสิ่ง
บทสนทนากับ Adam ที่เปลี่ยนบางอย่างในตัวผม
ในงาน Isan Creative Festival ผมได้นำเสนอโครงการนี้ในฐานะงานวิจัยและศิลปะร่วมสมัย
และที่นั่นเอง ผมได้พบกับ “Adam” ยูทูบเบอร์ชาวอเมริกันผู้สนใจพุทธศาสนา
เขาหยุดมองบูธผมนานกว่าคนอื่น ไม่พูดอะไร แล้วค่อย ๆ พูดขึ้นว่า
“This is not just a project. This is a bridge between human fragility and digital eternity.”
เราเริ่มพูดคุยกันเกือบหนึ่งชั่วโมง ตั้งแต่ AI จนถึงความตาย ตั้งแต่ความหมายของศาสนาในโลกที่เปลี่ยนแปลง ไปจนถึงความกลัวที่คนรุ่นใหม่มีต่อการเงียบ
Adam พูดประโยคที่ผมยังจำได้จนถึงวันนี้
“คนเรามีเส้นทางชีวิตแตกต่างกัน ถ้ารู้แล้วว่าควรทำอะไร ก็อย่าให้ใครหน้าไหนมาขวางเรา ไม่งั้นเราจะเสียใจในภายหลัง”
เขาไม่ได้พูดเพราะอยากให้กำลังใจผม
เขาพูดเพราะเขาเข้าใจสิ่งที่ผมทำ
และในวินาทีนั้น ผมรู้ว่า “ศรัทธา” ที่ผมพยายามใส่ลงไปในทุกบรรทัดของโค้ด ทุกชิ้นของ 3D model ทุกคำของ AI ไม่ได้หายไปในอากาศ
มันถูกเข้าใจ
มันมีคนรับรู้
มันมี “จิตวิญญาณ” อยู่จริงในโลกของข้อมูล
เพราะเทคโนโลยีที่ไม่มีหัวใจ ก็ไม่ต่างจากโลหะที่ไร้เสียง
FromBrainwave2Blessing ไม่ใช่โครงการที่จะอยู่แค่ในบูธนิทรรศการ หรือเป็นแค่แนวคิดทดลองสำหรับสายวิจัยศิลปะ
แต่มันคือบทสนทนา
ระหว่างความเชื่อที่ถูกสืบทอด
กับความกล้าที่จะเปลี่ยนรูปแบบการส่งต่อมัน
ในวันที่โลกเต็มไปด้วยเทคโนโลยีที่เย็นชา เราอยากสร้างเทคโนโลยีที่ “ฟัง” จิตของคุณ
และสร้างสิ่งที่ “จำ” ความนิ่ง ความศรัทธา และความเป็นมนุษย์ของคุณไว้ในรูปแบบใหม่
บางที กำไลวงนั้น…อาจไม่ช่วยป้องกันภัย
แต่มันจะเตือนคุณทุกครั้งที่คุณลืมตัวตนของตนเอง
และในโลกที่หมุนเร็วเกินไปเพราะอัลกอริธึม
บางครั้ง…เราก็แค่ต้องการอะไรบางอย่างที่เตือนให้เราหยุดนิ่งอีกครั้ง